Castle Rock. Mroczna połowa

"Mroczna połowa" to powieść z gatunku gotyckiego horroru autorstwa Stephena Kinga z 1989 roku, która powstała mniej więcej w czasie, gdy czytelnicy zaczęli odkrywać, że Stephen King i Richard Bachman to ta sama osoba. Powieść odzwierciedla to w swoim głównym założeniu: Thad Beaumont, lekko nieudany pisarz, pisze również pod pseudonimem George Stark i pod tym nazwiskiem publikował bardzo udane, brutalne powieści kryminalne. Kiedy Thad przestaje pisać pod swoim anonimowym szyldem, Stark zostaje uznany za "martwego". Ale powraca on z martwych jako istota fizyczna, a jak dowiedzieliśmy się od Jud Crandall, sześć lat wcześniej w "Cmętarzu zwieżąt", czasami martwy jest lepszy.

Być może jestem w mniejszości, ale uważam, że jest to idealna powieść Stephena Kinga. Posiada wszystkie aspekty typowego Kinga, które wszyscy kochamy: pisarza, głównego bohatera, małe miasteczko, przerażającego złoczyńcę i niezwykle mroczną symbolikę, ale King rozbudowuje to i sprawia, że "Mroczna połowa" przewyższa inne jego dzieła dzięki szybkiemu tempu akcji.

Osobiście postrzegam tę powieść jako nawiązanie Stephena Kinga do "Dziwnego przypadku doktora Jekylla i pana Hyde'a", ponieważ jej głównym tematem jest dwoistość w ludziach i to, że każdy ma w sobie tę odrobinę zła, ale ją tłumi, a w opowieści Kinga i Stevensona zła strona człowieka jest przedstawiona jako fizyczna manifestacja. Jednak King czyni to po swojemu, porównując z własnymi doświadczeniami z pseudonimami, i w naprawdę sprytny sposób przeraża swoich zagorzałych fanów, każąc nam się zastanawiać, czy Richard Bachman mógłby kiedykolwiek powstać z grobu jako fizyczna istota. Przerażające.

Oprócz Jekylla i Hyde'a King zdecydowanie zapożycza z innych klasycznych opowieści, do których odwołuje się po imieniu, takich jak "Ptaki Daphne du Maurier" czy "Frankenstein Mary Shelley". W "Mrocznej połowie" pojawia się wiele pomysłów, które King wykorzystał w nowszych utworach, np. pomysł, by osoba oskarżona o zbrodnię na podstawie DNA miała żelazne alibi. W 2018 roku King opublikował powieść "Outsider", z którą "Mroczna połowa" jest bardzo podobna. Sam King uznał Williama Wilsona za swoją inspirację do napisania "Outsidera" i mogę niemal zagwarantować, że King przeczytał to opowiadanie przed napisaniem "Mrocznej połowy" i czerpał z niego wiele inspiracji. Jednak, jak już wspomniałem, choć King zapożycza z innych opowiadań, to w pełni czyni je swoimi.

Na koniec muszę skomentować symbolikę wróbli. Czarne ptaki, takie jak wrony i wróble, są bardzo widoczne w innych tekstach gotyckich, a wróble w "Mrocznej połowie" są przerażające. Znane jako psychopompy, istoty wysyłające ludzkie dusze w zaświaty, wróble pojawiają się zawsze, gdy zbliża się śmierć, i nikt, nawet ci, którzy z jakiegoś powodu nie lubią tej książki, nie mogą twierdzić, że tysiące rojących się wróbli nie są przerażające.

Książkę "Mroczna połowa" określa się jako arcydzieło wyobraźni Stephena Kinga i choć uważam, że ma on inne książki, które są lepsze, ta zdecydowanie plasuje się w ścisłej czołówce. Jest to również jedyna książka Stephena Kinga poza "Misery", w której moim zdaniem to, że główny bohater jest pisarzem, naprawdę działa, a to dlatego, że w tych dwóch książkach fabuła działałaby tylko wtedy, gdyby ich bohaterowie byli pisarzami. W pozostałych wydaje mi się to niepotrzebne, a nawet, śmiem twierdzić, że stanowi nawiązanie do samego siebie.

W tej książce śledzimy losy pisarza Thada Beaumonta, który zabija swoje fikcyjne alter-ego, George'a Starka. Powieść jest wyraźnie inspirowana pseudonimem samego Kinga, Richarda Bachmana, i rzeczywiście King nawet zrobił mu mały ukłon w notce o autorze. Beaumont napisał kilka powieści pod własnym nazwiskiem, ale to właśnie postać Starka odniosła większy sukces.

Na samym początku mamy niesamowitą scenę, w której Beaumont i jego żona zakopują Starka w fikcyjnym grobie, aby fotograf z magazynu mógł zrobić kilka zdjęć. Beaumont udziela również wywiadu jednej z głównych publikacji na temat śmierci Starka, ale jedynym problemem jest to, że Stark nie chce pozostać martwy.

Od tego momentu mamy do czynienia z czymś w rodzaju hybrydy powieści, która jest w połowie thrillerem, a w połowie powieścią nadprzyrodzoną, w której Stark próbuje zmusić Beaumonta do napisania dla niego nowej powieści. Jeśli Beaumont się zgodzi, umrze, a Stark zostanie przywrócony do życia na dobre - problem jednak w tym, że Stark potrafi być całkiem przekonujący, zwłaszcza dzięki swojej poręcznej brzytwie.

Uważam, że mieszanka gatunków i wpływów dobrze się tu sprawdziła, tworząc coś, co jest przede wszystkim dobrą opowieścią. Myślę też, że jest w niej coś, co przemawia do czytelników, ponieważ wszyscy skrycie zastanawiamy się, jak ludzie, którzy piszą mroczne historie, są w stanie to robić. Pomysł, że pisarze mają jakąś osobną część ciała, która pozwala im pisać o takich okrucieństwach, jest prawdopodobnie odzwierciedleniem naszych własnych podświadomych myśli jako czytelników.

To wszystko ciekawe rzeczy do przemyślenia, ale z "Mrocznej połowy" można wiele wynieść także wtedy, gdy nie jest się zbyt wielkim czytelnikiem, ale lubi się coś, co może przyprawić o dreszcze na wakacjach. Jest tu wszystkiego po trochu, łącznie z kilkoma dość ekstremalnymi scenami przemocy, które nie każdemu będą odpowiadać. Dla mnie jednak była to mistrzowska lekcja budowania napięcia i rozwijania postaci przy jednoczesnym powolnym odkrywaniu ich historii, a także po prostu cholernie dobra powieść.