Minuta ciszy

Niemcy, lata 70. XX wieku. W szkole średniej małej nadbałtyckiej miejscowości trwa ceremonia żałobna ku czci Stelli, zmarłej tragicznie młodej nauczycielki języka angielskiego. Dyrektor szkoły prosi 18-letniego Christiana, syna miejscowego „rybaka kamieni”, by w imieniu nauczycieli oraz swoich koleżanek i kolegów wyraził żal po stracie lubianej i szanowanej przez wszystkich Stelli. Christian odmawia. Śmierć 30-letniej kobiety dotknęła młodzieńca w szczególny sposób – stała się jego osobistą tragedią, końcem jego pierwszej
wielkiej miłości.
„Minuta ciszy” to opowieść o dorastaniu. To również wyraz tęsknoty za trwałością oraz bliskością ukrytą między słowami a dwuznacznymi gestami. To chwila ugięcia się pod ciężarem pytania o sens istnienia, o istotę miłości i sposób na przezwyciężenie straty. Siegfried Lenz (ur. w 1926 r. w Ełku – wówczas w Prusach Wschodnich – zm. w 2014 r. w Hamburgu) należy do najważniejszych i najbardziej poczytnych autorów powojennej literatury niemieckiej, jego książki zostały przełożone na kilkanaście języków. Za swoją twórczość pisarz został uhonorowany licznymi ważnymi nagrodami, m. in. Nagrodą Goethego (Goethepreis der Stadt Frankfurt), Nagrodą Pokojową Księgarzy Niemieckich oraz Nagrodą im. Lwa Kopielewa przyznawaną za działalność na rzecz pokoju i praw człowieka (w roku 2009). Od roku 1951 Siegfried Lenz publikował wszystkie swoje powieści, opowiadania, eseje i utwory sceniczne w wydawnictwie Hoffmann und Campe Verlag.
W Polsce ukazały się m. in. powieści Lekcja niemieckiego oraz Muzeum ziemi ojczystej. W roku 2011 Siegfriedowi Lenzowi przyznano honorowe obywatelstwo miasta Ełku.