Księża wobec bezpieki na przykładzie Archidiecezji Krakowskiej

Książka “Księża wobec bezpieki na przykładzie archidiecezji krakowskiej” autorstwa ks. Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego to owoc prac prowadzonych przez autora na przestrzeni wielu lat w archiwach IPN, gdzie prowadził badania w przedmiocie inwigilacji krakowskiego Kościoła przez UB i SB. Cel, jaki przyświecał autorowi, dotyczył rzetelnego przedstawienia postawy, jaką reprezentował Kościół Katolicki w czasach powojennych, reprezentowany przez kapłanów na niemal każdym stopniu kościelnej hierarchii. Formy wpływania na postawę księży były różne: od zastraszania, gróźb czy szantażu przechodzono do metod bardziej subtelnych, próbując wciągać duchownych we współpracę poprzez rozmowy, perswazję, obietnice rozmaitych życiowych udogodnień. Zdecydowana większość księży potrafiła oprzeć się zarówno zastraszaniu, jak i pokusom. Część z nich podjęła jednak współpracę z aparatem służb bezpieczeństwa, a wielką zaletą opracowania ks. Isakowicza – Zalewskiego jest transparentne przedstawienie dokumentów z archiwów IPN, wskazujące jednocześnie, że motywy współpracy były różne, a każda taka sytuacja powinna być indywidualnie badana.  

Publikacja “Księża wobec bezpieki na przykładzie archidiecezji krakowskiej” miało okazać się ważnym głosem w debacie publicznej toczonej od lat pomiędzy Kościołem Katolickim i badaczami historii, związanej z lustracją księży - ks. Tadeusz Isakowicz – Zalewski odważnie podjął ten temat na łamach swojej książki, wskazując na wiele odcieni szarości, jakie w trudnych czasach PRL charakteryzowały postawy księży w archidiecezji krakowskiej.