Jesień patriarchy

“Jesień Patriarchy” to porywająca opowieść, pełna sprzeczności, traktująca o temacie ważnym na każdej szerokości geograficznej - oto bowiem lud wybiera przywódcę, ten zdaje się na początku rozumieć ludzi, ich potrzeby i oczekiwania od życia, z czasem jednak coraz bardziej oddala się od nich, stając się elementem brakującym w układance, sprawując władzę za pośrednictwem licznych pełnomocników, spośród których każdy ma swój własny interes, osobowość i predyspozycje do nadużywania władzy. 

Marquez z właściwym sobie polotem opisuje rzeczy straszne, budzące lęk i grozę, jednocześnie tworząc niemal baśniowy klimat, patrząc na zbrodnie i bestial;stwo ludzi oczami naiwnego dziecka, próbując zrozumieć ludzką naturę, zadając przy tym pytania o to, czy każdy zdolny jest do bycia tyranem, bez względu  na swoje pochodzenie i wcześniejsze życie. 

“Jesień patriarchy” nie jest kolejną powieścią o dyktaturze, lecz powieścią o naszej dziecięcej wyobraźni i naszych dziecięcych lękach; to dzięki nim możliwa jest każda władza - baśniowa i realna.