Fez, święte miasto Arabów

Wybitny gwatemalski pisarz, poeta, eseista, dyplomata i polityk Luis Cardoza y Aragón urodził się 21czerwca 1901 roku w mieście Antigua w Gwatemali. W 1920 roku wyjechał do Paryża, gdzie przez dwa lata studiował medycynę. Pochłonęło go jednak życie paryskiej bohemy i rzucił studia, aby poświęcić się pisaniu wierszy. W Paryżu poznał André Bretona oraz przyszłego noblistę, swojego rodaka, Miguela Ángela Asturiasa. W 1927 roku wydał swój pierwszy tomik wierszy „Luna Park”, napisany pod wpływem surrealizmu. Po powrocie do Gwatemali otrzymał nominację na konsula generalnego w Nowym Jorku, jednak podczas dyktatury prezydenta Jorge Ubico zrezygnował ze stanowiska i wybrał emigrację w Meksyku, gdzie został członkiem Ligi Pisarzy i Artystów Rewolucyjnych (LEAR). Po upadku dyktatury prezydenta Ubico powrócił do Gwatemali; nowy rząd wysłał go w misji dyplomatycznej do Norwegii i Szwecji. W 1945 roku został ambasadorem Gwatemali w Kolumbii, Chile i Francji. Po przewrocie prawicowym w Gwatemali ponownie wyjechał na emigrację do Meksyku, gdzie zarabiał na życie, pisząc artykuły i eseje do czasopisma „El Nacional”. Swoje długie i twórcze życie spędził głównie poza granicami ojczyzny, na wygnaniu bądź w służbie dyplomatycznej. Zmarł w mieście Meksyk w 1992 roku. Pozostawił bogatą twórczość poetycką, wiele esejów, relacji z podróży i artykułów krytycznych. Jego najbardziej znane dzieła to: „Luna Park”, „La Torre de Babel”, „Quinta Estacion”, „El rio: novelas de caballero”, „Miguel Angel Asturias, casi novela”, „Lazaro”. Przez intelektualistów zwany jest „wielkim nieznanym”.
„Fez, święte miasto Arabów” (1927) jest jego pierwszą książką przetłumaczoną na język polski.