Dopóki mamy twarze

„Dopóki mamy twarze” to fascynująca i jednocześnie mniej nieznana powieść autorstwa C.S. Lewisa, twórcy znanej i cenionej „Opowieści z Narnii”. Jest to  ostatnie dzieło w dorobku brytyjskiego pisarza, stworzone specjalnie z myślą o dorosłych czytelnikach. Książka przenosi czytelników do pradawnej krainy Glome, miejsca, gdzie wielbiona jest powszechnie krwawa bogini Ungit. W cieniu ogromnej Szarej Góry dorastają dwie królewskie córki - jedna o nieskazitelnej urodzie, druga tak brzydka, że często skrywa swoją twarz za welonem. Gdy na królestwo spadają trudne do wyobrażenia plagi, kapłani Ungit żądają krwawej ofiary. Ludzkie życie, ofiarowane tajemniczej Bestii, ma na celu przekupić gniew żądnej krwi bogini.

„Dopóki mamy twarze” to nie tylko pasjonująca opowieść o mieszkańcach starożytnej krainy. To historia wielkiej miłości, walki między rozumem a pierwotną silą czy też poszukiwaniu prawdy, wiary i miłości w życiu. W całej swej wieloznaczności, powieść „Dopóki mamy twarze” jest również opowiedzianym na nowo starożytnym mitem, a jednocześnie uniwersalnym obrazem człowieka – istoty zależnej od swojej cielesności, pełnej mściwości i zazdrości, a jednocześnie nieustannie tęskniącej za doskonałością i pięknem. Książka stanowi wyznania Orual - najstarszej z królewskich córek, które decyduje się oskarżyć bogów o swoje nieszczęścia. Czytelnik odkrywa historię kobiety w formie pamiętnika, w którym bohaterka opisuje swoje najgłębsze emocje i niewyobrażalny ból, z jakim naznaczone jest jej życie. Orual zmaga się nieustannie z walką toczącą się w jej wnętrzu pomiędzy rozumem a sercem. 

C.S. Lewis przedstawia historię, która skutecznie odkrywa zakamarki ludzkiego umysłu, pragnącego doświadczyć doskonałości i piękna. Brytyjski autor tworzy świat, w którym dobro ściera się ze złem, prawda z fałszem, wierzący z wątpiącymi. Książka wypełniona jest tajemnicą i mrocznymi wydarzeniami, lecz nie brak w niej także miejsca na refleksję nad uniwersalnymi prawdami. Choć C.S. Lewis kojarzony jest przede wszystkim z literaturą dla dzieci, w książce „Dopóki mamy twarze” pokazuje, że jest twórcą, który potrafi pisać niezwykle głęboko i dojrzale dla czytelników w każdym wieku. Skierowana do dorosłych czytelników powieść, ukazuje surowy, pełen cierpienia i niesprawiedliwości świat Glome, rządzone przez tyrana, w którym główna bohaterka, Orual, jest wyśmiewana i wyszydzana z powodu swojego wyglądu. Mimo to, dzięki swej inteligencji i determinacji, nie daje za wygraną, poszukując bezskutecznie akceptacji i bliskości.

Książka „Dopóki mamy twarze” to powieść, która nie tylko zaskakuje, ale przede wszystkim prowokuje do refleksji. Przenika do najgłębszych zakamarków ludzkiej duszy, ukazując piękno i brzydotę, dumę i upokorzenie, miłość i nienawiść. Jednocześnie jest to opowieść o poszukiwaniu prawdy i sensu życia, o walce ze swoimi demonami i strachami.