Cierpienia młodego Wertera

Powieść epistolarna „Cierpienia młodego Wertera” autorstwa Johanna Wolfganga Goethego jest jednym z najbardziej znanych dzieł „okresu burzy i naporu” (Sturm und Drang) oraz preromantyzmu. Powieść ta składa się z dwóch ksiąg, które wypełniają uszeregowane chronologicznie listy Wertera do jego przyjaciela. Główny bohater relacjonuje w nich zdarzenia, w których brał udział, oraz uczucia, jakie mu wówczas towarzyszyły. 

„Cierpienia młodego Wertera” zostały wydane w 1774 roku w Lipsku. Opowiadają one o Werterze - silnie zżytym z naturą oraz niezwykle temperamentnym młodym mężczyźnie, który pod żadnym pozorem nie chce dostosować się do panujących zasad i norm. Świat postrzega przez pryzmat iluzji, pragnień oraz poezji, którą tak chętnie czytywał. Uchodzi za nieszablonowego, a serce jego pełne jest uczuć i emocji. Gdy poznaje Lottę, zakochuje się w niej od pierwszego wejrzenia, a jego uczucia stają się zbyt wygórowane. Informacja o jej zajętym sercu doprowadza Wertera do rozpaczy, o czym między innymi pisze w listach skierowanych do swojego przyjaciela.

Johann Wolfgang von Goethe uchodzi bezspornie za najważniejszego niemieckiego poetę. Utwór sceniczny jakim był „Faust” oraz odpowiedziana prozą historia młodego mężczyzny w powieści „Cierpienia młodego Wertera” zapewniły mu miejsce na „Olimpie literatury światowej”. Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832) przyszedł na świat we Frankfurcie nad Menem, a odszedł w Weimarze, gdzie przez wiele lat pracował. Wykształcony, posiadający wszechstronne zainteresowania, prowadził badania naukowe, zajmował się geologią oraz mineralogią. To właśnie on odkrył kość przysieczną u człowieka. Goethe był przede wszystkim mistrzem jasnych myśli, które przekuwał w wiersz, poezję, dramat i prozę. Wraz z Friedrichem von Schillerem uchodzili za  najważniejszych przedstawicieli tzw. klasycyzmu weimarskiego.