Beksińscy. Portret podwójny

"Zdzisław Beksiński nigdy nie uderzy swojego syna.
Zdzisław Beksiński nigdy nie przytuli swojego syna".

Zdzisław Beksiński był cenionym artystą, brutalnie zamordowanym przez bliskiego znajomego rodziny. Jego życie było równie fascynujące jak jego twórczość. Tomasz Beksiński dorastał w cieniu mrocznej sztuki ojca. Już w czasach młodości przejawiał skłonności samobójcze. Wymyślał różne sposoby na zakończenie swojego życia. Po ukończeniu 40 lat, w wigilię Bożego Narodzenia dopiął swego ? zażył zabójczą dawkę leków.

Magdalena Grzebałowska podjęła się napisania biografii dwóch Beksińskich ? syna i ojca. Już na wstępie zaznacza, że nie jest to książka wyłącznie o mrocznym życiu malarza i jego jedynego potomka. Nie jest to historia o natręctwach i fobiach dręczących dwóch panów. Jest to historia o miłości, a raczej jej poszukiwaniu, nieumiejętności przeżywania i okazywania. Jest to historia o tym najgorszym wymiarze samotności ? kiedy żyje się wśród ludzi, a mimo tego, nie znajduje się pokrewnych dusz. Jest to historia o życiu, które bardziej przypomina śmierć i o tęsknocie za śmiercią, po której zaczyna się życie.

Grzebałowska z ogromną precyzją nakreśliła portret Beksińskich, których życie przypominało powieść kryminalną, sagę rodziną i dramat psychologiczny. Jest to konfrontacja dwóch niezwykłych osobowości, ogarniętych obsesją śmierci, demonizmu i okrucieństwa. Postaci skomplikowanych, choć wybitnie uzdolnionych. Choć zarówno ojciec, jak i syn lubili poruszać mroczne tematy, na co dzień byli pogodnymi ludźmi, wrażliwymi i pełnymi humoru. Zdzisław był fanatykiem rejestrowania kamerą życia rodzinnego - w domu nieustannie sięgał po sprzęt i nagrywał swoją żonę i syna podczas posiłków i innych domowych sytuacji. Historię życia Beksińskich dopełniają opowieści o absurdalnych metodach wychowawczych ojca i niespotykanych relacjach rodzinnych. Autorka "Beksińscy. Portret podwójny" zmierzyła się z mitem "psychopatycznych Beksińskich", który przez lata narastał w świadomości Polaków. Zgromadziła liczne materiały dowodzące, że rodzina Beksińskich potrafiła być czuła. Opisała malarza i jego syna takimi, jacy bili naprawdę.