Arsene Wenger. Generał i jego Kanonierzy

Kiedy Arsene Wenger w 1996 roku przybył do Londynu, aby zostać nowy menadżerem Arsenalu, prawie nikt nie wierzył, że uda mu się przywrócić klub na właściwe tory. Piłkarze w szatni żartowali sobie, że zamiast energicznego trenera ujrzeli mówiącego do nich z dziwnym akcentem profesora. Wkrótce jednak nazwisko Wengera miało na stałe zapisać się na kartach historii i zmienić obraz angielskiego futbolu. 

Wystarczyło kilkanaście miesięcy, aby słynni Kanonierzy zaczęli cieszyć kibiców swoją postawą. Wenger, łącząc słynną angielską defensywę w postaci Tony'ego Adamsa, Martina Keowna, Lee Dixona, Nigela Winterburna i Davida Seamana z niezwykle kreatywnym zagranicznym atakiem, uosabianym przez Dennisa Bergkampa, Thierry'ego Henry'ego i Roberta Piresa, potrafił zarówno przechytrzyć, jak i zmiażdżyć zespoły swoich rywali. Jednocześnie wprowadził nowe pomysły dotyczące diety, ćwiczeń, treningu i taktyki, które zdaniem wielu zawodników przedłużyły ich kariery, a po latach zgodnie oceniane są jako przełomowe.

Po zdobyciu trzech mistrzostw Anglii i czterech Pucharów Anglii, lecz przede wszystkim poprowadzeniu słynnych „The Invincibles” do bezprecedensowego sezonu ligowego bez porażki w latach 2003-04, Wenger podjął się arcytrudnego zadania przeprowadzenia Arsenalu na jeszcze wyższy poziom, przenosząc się ze stadionu Highbury na Emirates Stadium. Wiązało się to ze znacznym uszczupleniem budżetu transferowego i płacowego, co w dużej mierze poskutkowało wieloletnią suszą w zdobywaniu trofeów. Mimo ograniczeń finansowych, z jakimi się borykał, udało mu się rok po roku utrzymać klub w Lidze Mistrzów, pozostając wiernym swojej filozofii gry oraz sukcesywnie stawiając na młodych zawodników, z których wielu stało się piłkarzami światowego formatu.

W końcu Arsenal prowadzony przez Arsene Wengera powrócił do wygrywania pucharów, zdobywając w 2014 i 2015 roku FA Cup, a spłacenie zobowiązań finansowych związanych z nowym stadionem pozwoliło na wydawanie większych pieniędzy na nowe transfery. Mimo tego okres ten stał się czasem rosnącej krytyki Wengera i jego sposobu zarządzania klubem.

„Arsene Wenger. Generał i jego Kanonierzy” przedstawia fascynującą relację Johna Crossa o wybitnym człowieku i wykorzystywanych przez niego metodach pracy w ciągu 20 lat prowadzenia klubu. To jeden z najbardziej kompletnych portretów Arsene Wengera, jaki powstał.